Overlanding in Afrika

Zoals beloofd zou ik nog verslag doen van de tour die ons van Dar Es Salaam (Tanzania) naar de Victoria Falls (Zimbabwe) heeft gebracht. Helaas zijn de internetverbindingen die we zo nu en dan hebben niet goed genoeg om foto's te kunnen uploaden, dus die volgen later...

De tour begon op de Kipipeo Beach Village. We stapten rond half drie uit de taxi en liepen naar de receptie om te vragen waar de mensen van Dragoman zich moesten melden. We moesten even wachten voor er iemand was. Ondertussen kwam er iemand anders aanlopen die vroeg of we van Dragoman waren en zich na een 'ja' voorstelde als Michaela, onze tourleider. Ze wees ons op de anderen van de groep die er al waren en legde uit dat de truck even in de garage stond, dus dat we nog geen tent op konden zetten. Ok, prima, dan gaan we eerst naar de bar. Daar maken we kennis met een aantal van de groep en we bestellen een broodje hamburger, want we hebben toch wel weer een beetje trek.

We kletsen nog wat, we lopen nog even naar de zee en dan is de middag ook alweer voorbij en is het tijd voor de 'welcome-meeting'. Michaela (Mic) heet ons welkom en vertelt een aantal algemene dingen. De groep die de tour tot aan de Victoria Falls zal doen, bestaat uit 8 personen, een kok (Sammy), een chauffeur (Tom) en de tourleider (Mic). De eerste dagen, op Zanzibar, zal de groep alleen wat groter zijn, omdat degenen die de tour van Nairobi naar Dar es Salaam doen, er dan ook nog bij zijn. We zijn benieuwd en hebben er zin in!

De volgende dag staat de veerboottocht naar Zanzibar op de planning. Om bij de bootterminal te komen moeten we weer met de 'footferry' waar we de dag ervoor met de taxi ook op moesten. Dit keer zijn we met een grotere groep blanken, maar er zijn ook sowieso meer mensen, dus is er dit keer geen zitplaats. Ach, het ritje duurt toch niet zo lang... Eenmaal aan de overkant moeten we nog zo'n 20 minuten lopen. Op zich is dat goed te doen, maar ondanks dat het nog vroeg is, is het al wel goed warm en dan hebben we ook nog bepakking... Maar we komen er. Na een bagagecheck kunnen we doorlopen naar de wachtruimte. Net iets voor half 10 mogen we de boot op en niet veel later vertrekken we.

De boot heeft er goed tempo in, waardoor we ruim een uur later aan land stappen in Stone Town. Daar moeten we eerst weer door de immigratie heen. Zanzibar is wel onderdeel van Tanzania, maar toch willen ze een soort van apart zijn. Nadat we onze stempels hebben lopen we richting de uitgang en ontmoeten we David. Hij woont op het eiland en zal ons de komende dagen meer van Zanzibar laten zien. Maar eerst brengt hij ons naar ons hotel. Daar hebben we even wat tijd om onze spullen op de kamer te zetten en snel even om te kleden, voordat we Stone Town in gaan. David loopt ons naar een plek met verschillende plekken om te lunchen. Wij gaan, met nog drie anderen, naar de Indiër. Het eten is er echt heerlijk! Goede keus dus ;).

Na de lunch hebben we een vrije middag, waarin we zelf Stone Town beter gaan verkennen. Al vrij snel hebben we de grotere straten met winkels (vooral souvenirs) al gezien, dus zoeken we een bankje op op de boulevard. Later op de middag lopen we een rondje om het fort en doen we nog maar een rondje door de straten. Nu komen we ook in allerlei kleine steegjes met winkeltjes. Heel typisch en dus ook zeker leuk om te zien! Rond vijf uur verzamelen we op het dakterras van het Africa House voor een sunset cocktail. En zoals je zou verwachten, kunnen we daar genieten van een geweldige zonsondergang.

Een deel van de groep blijft in het Africa House zitten voor een hapje eten. David neemt de rest mee naar de 'nightmarket'. Dat is een markt die iedere avond wordt opgezet en waar allerlei eten wordt klaargemaakt. David adviseert ons eerst een rondje te lopen en dan een standje uit te zoeken waar we eten willen bestellen. Dus dat doen we. We zien vooral standjes met vis en Zanzibar pizza's en ondertussen worden we zo'n beetje door iedere standhouder aangesproken en bijna meegetrokken om maar wat bij hen te bestellen. We bedanken steeds vriendelijk en lopen door. Uiteindelijk komen we bij het standje van een jongeman die niet zo staat te roepen en schreeuwn, maar die vooral eten aan bet maken is. Hij is onze gelukkige vanavond. We bestellen twee Zanzibar pizza's met een 'beef'mengsel. Hij gaat meteen druk aan de slag en een paar minuten later hebben we een papieren bordje in handen met daarop iets wat lijkt op een gevulde pannenkoek die in stukjes is gesneden. Ondertussen heb ik bij het standje ernaast ook nog suikerrietsap met een beetje limoen gehaald. We lopen naar een plekje om te zitten en zijn er klaar voor om deze lokale lekkernijen eens te proberen. En wat David had gezegd klopte: het is echt ontzettend verassend lekker!! Als we hem beide op hebben besluiten we er nog maar eentje te halen. Dit keer gaan we voor een zoete variant: eentje met Mars, chocola (Nutella) en banaan. Het klinkt misschien als een bijzondere combinatie, maar ook deze was weer verrassend heerlijk :) En het leukste was nog wel dat ons avondmaaltje maar 12.000 Tanziaanse Shilling (zo'n 5 euro) kwijt zijn... Nadat iedereen het op heeft lopen we naar een bar. Mathijs en ik gaan van daar meteen door naar het hotel in de hoop weer een klein beetje bij te kunnen slapen.

De volgende dag genieten we van een ontbijtje op het dak van het hotel. Na het ontbijt staat David ons weer op te wachten. Dit keer gaan we met een busje op pad. Eerst gaan we naar de plek waar vroeger de slavenmarkt was. Er is nu nog weinig van over, maar op de plek waar vroeger de martelboom stond, staat nu een kerk, gebouwd in opdracht van de voorvechters van het stoppen van de slavenhandel. Het enige wat nog is overgebleven uit die tijd zijn twee kelders, waarin 40 tot 70 slaven voor drie dagen werden vastgehouden in ontzettend kleine ruimtes waarvan je je afvraagt of er überhaupt zo veel mensen in passen. Na drie dagen werden ze naar buiten gehaald, aan de boom gebonden en kregen ze zweepslagen. Degenen die dan huilden waren zogenaamd de zwakkeren en leverden minder op. Het blijft toch onvoorstelbaar dat mensen zo onmenselijk kunnen zijn...

Na de slavenmarkt gaan we naar een markt waar vooral vlees, vis, groente, fruit en specerijen worden verkocht. We lopen even een rondje en zien al snel dat het hier iets anders gaat dan op de Nederlandse markt. In het deel waar vlees verkocht wordt vliegen de botsplinters ons zo'n beetje om de oren, zo enthousiast zijn ze bij sommige kraampjes vlees aan het doorhakken. Als we doorlopen, komen we bij de vis. Verschillende soorten vis van groot tot klein liggen ons aan te kijken. Het ruikt er niet bijzonder fris, dus we lopen snel verder naar het stuk met de kruiden. Ook daar hebben we het al snel gezien en gaan we terug naar de bus.

Als iedereen weer in de bus zit, gaan we naar een specerijenplantage. Daar lopen we langs allerlei bomen en planten waar David over vertelt en we regelmatig kunnen ruiken of proeven. Zo zien we citroengras, kaneelbomen (nooit geweten dat kaneel uit de bast komt), ananasstruiken, vanilleplanten, koffieplanten, cacaobomen, peperplanten en nog veel meer. Toch wel bijzonder om te zien hoe onze kruiden en vruchten groeien... We sluiten af met een fruitproeverij, waar we bekende, maar ook minder bekende vruchten kunnen proeven. Zo krijgen we sinaasappel, grapefruit, jackfruit, papaya, meloen, sterfruit en nog meer vruchten waar we de naam inmiddels van zijn vergeten. We sluiten de rondleiding af met een heerlijke warme lunch bij David thuis.

Met volle buiken stappen we weer in de bus voor een wat langer ritje deze keer. We gaan naar Nungwi in het noorden van het eiland, de plek die bekend staat om z'n witte stranden. Met de hele groep kiezen we ervoor om de optionele activiteit 'Sunset Dhowtrip' te doen. De naam zegt het eigenlijk al: een trip op een dhow (traditionele zeilboot) tijdens zonsondergang. 's Middags al hebben we voorraden ingeslagen om punch te maken. Een punch is eigenlijk een mengsel van een sterke drank, frisdrank en fruit, alles naar keuze. Ook hebben we een bandje mee aan boord voor wat sfeer. En die zit er zeker in! We drinken lekker door met z'n allen en genieten van de laatste zonnestralen van de dag. Op de terugweg sluiten we af met een duik in het water vanaf het dakterras van de dhow. Iets na zevenen staan we weer op het strand en nemen we even een douche, voordat om 8 uur een tafel staat gedekt op het strand voor 21 man. En na het eten drinken we nog gezellig een drankje (een cocktailtje) in de bar naast het hotel. Na een wat ons betreft zeer geslaagde avond, zoeken we toch ook ons bedje weer niet al te laat op.

De volgende dag slapen we heerlijk uit en eten we ons ontbijtje met uitzicht op zee. We doen lekker rustig aan, we wassen wat kleren en in de middag maken we samen nog een strandwandeling. 's Avonds hebben we weer afgesproken om met de hele groep ergens te eten, want voor de meeste mensen die al mee zijn vanuit Nairobi is het de laatste avond. Deze keer zitten we in een restaurant iets verderop op het strand. Na het eten worden nog een aantal speeches gehouden en dan is deze avond ook alweer ten einde...

In de ochtend staat de bus redelijk op tijd weer voor ons klaar. We nemen afscheid van de eerste mensen van de groep en vertrekken weer richting Stone Town. Rond 10 uur zijn we weer bij de boulevard. Daar krijgen we een uurtje de tijd om nog wat souvenirs en eten te kopen, want tijdens de lunch zullen we op de boot zitten, en daar zijn alleen wat snackjes te koop. Wij hebben nog genoeg proviand voor onderweg, maar we gaan nog wel even naar een van de vele juweliertjes. Bovenop Kili had Mathijs namelijk nog geen ring (dat heb je als het een impuls-actie is...) en dat wilde hij nog graag goed maken. We zijn eigenlijk specifiek op zoek naar iets met Tanzaniet, want dat wordt alleen gevonden in de omgeving van de Kilimanjaro en is dus wel erg toepasselijk. Gelukkig is dat op Zanzibar genoeg te krijgen! We slagen dan ook snel en nadat al het papierwerk is afgerond (het certificaat van echtheid) lopen we weer naar buiten en richting de bus.

Rond half 12 zijn we bij de bootterminal, gaan we weer door de immigratie heen voor onze exit-stempel en moeten we weer wachten in de wachtruimte. De bootrit is deze keer heel wat ruwer dan de heenreis doordat er meer wind is en dus meer golven zijn. Dat heeft helaas ook zeeziekte tot gevolg. Handig is wel dat ze aan het begin van de reis 'sickbags' uitdelen, alleen is het dan wel weer jammer dat die van mij een gat in de onderkant heeft...
Na de wandeling van 20 minuten, de footferry en nog een stukje met de truck zijn we tegen het einde van de middag weer terug bij Kipipeo Beach Village. We zetten eerst een tent op en nemen dan een duik in de heerlijk warme Indische Oceaan, want het is toch wel heel erg warm. We eten weer een heerlijk maaltje van kok Sammy, zitten nog even gezellig in de bar en zoeken weer niet al te laat ons bed op, want morgen hebben we een hele vroege start...

We vertrekken de volgende ochtend als het nog donker is (5 uur). Eerst de tassen weer inpakken en de tent afbreken en dan een snel hapje eten. Het echte ontbijt komt pas een paar uur later, als we in de schaduw bij een tankstation stoppen. Daar maken we ook alvast een lunch klaar, zodat we deze lange tocht niet nog langer hoeven te maken door nog een keer te moeten stoppen. Als we in de middag even stoppen voor een plaspauze, ontdekt Tom dat het lek in het differentieel toch weer terug is gekomen na het bezoek aan de garage in Dar Es Salaam. In het winkeltje van het tankstation verkopen ze gelukkig de goede olie en kunnen we hem eerst daarmee aanvullen. Zo gaan we eerst weer op weg naar Iringa. Bij de volgende plaspauze vullen we hem weer even mee. Het lijkt mee te vallen hoe veel olie er echt uit is gelekt, maar toch kunnen we zo niet nog honderden kilometers maken. Mic zoekt daarom contact met een garage in Iringa en dan moeten we vanuit daar nog kijken hoe we naar de camping gaan.

Uiteindelijk is het rond 5 uur als we bij de werkplaats aankomen. Er is daar dan al niemand meer te bekennen (het is zaterdag), maar even later komt de manager aanlopen. Na wat overleggen wordt afgesproken dat er de volgende dag naar gekeken zal worden. We rijden het terrein op en terwijl Sammy en Mic vervangend vervoer regelen haalt de rest alvast alle benodigde bagage en kook- en etensspullen uit de truck. Een uurtje later komt er een busje voor ons aanrijden. En ook dit is een Afrikaanse chauffeur, want waar de reis naar de camping normaal anderhalf tot 2 uur zou moeten duren, zijn we er nu in een uurtje. Ondanks dat is het wel donker tegen de tijd dat we op de camping aan komen. We zetten snel de tenten op en maken ons klaar voor het eten. Gelukkig hoefden we dat al niet meer zelf klaar maken, want deze maaltijd zou verzorgd worden door de camping.
Na het eten vertelt Mic dat we het niet gaan halen om de volgende dag Malawi in te gaan, aangezien de grens om 18 uur sluit en we het hoogstwaarschijnlijk niet redden met onze eigen truck, omdat het nog zo'n 6 uur naar de grens is. We zitten dus twee dagen op de Kisolanza Farm en zullen dan de camping bij Chipata overslaan. Als we Mic mogen geloven is die toch eigenlijk niet zo leuk. Achja, ons maakt het niet zo veel ui. Er is weinig aan te doen en we hebben het vast nog steeds goed met z'n allen...

Een dagje onverhoopt niet kunnen rijden betekent ook dat je uit kunt slapen. En dat is zeker welkom na zo'n vroege, lange, vermoeiende dag! Mic, Tom en Sammy gaan na het ontbijt weer richting de garage om te kijken hoe het met de truck is (Afrikanen moet je soms iets meer achter de broek aan zitten...). Wij besluiten om met z'n achten naar een meer te lopen dat iets verderop ligt en heel mooi schijnt te zijn. Alleen het blijkt redelijk lastig om het te vinden. Na ruim twee keer zo ver te zijn gelopen als wat nodig was, zien we water tussen de struiken door. Het water is alleen wel vrij smerig door de dieren die er hun behoefte in doen. Maar er moest nog een ander meer zijn met schoon water. Die vonden we ook, dachten we, al vonden we het er niet bijzonder mooi en was het water nog steeds niet echt schoon. Weer terug op de camping bleek dat er toch echt nog een ander meer moest zijn... Ach ja, we hadden ons in ieder geval weer voor een paar uur vermaakt.

De middag vullen we verder met een beetje hangen in de WiFi-ruimte en ik neem nog een heerlijk warme douche (nadat de douche uit de hemel weer uit is). Tegen het einde van de middag zien we een rood-wit gevaarte opdoemen. Het is Imani, onze truck! Ze is weer helemaal opgelapt, dus morgen kunnen we, na een maand in Tanzania, op naar ons volgende land: Malawi!

Ook nu hebben we weer een vrij vroege start, maar dit keer ontbijten we nog wel op de camping. Als alles is ingepakt, vertrekken richting de grens. Daar komen we, nadat we onder andere door Baobab Valley zijn gereden tegen lunchtijd aan. We halen een exit-stempel voor Tanzania en gaan door niemandsland naar de kant van Malawi. Nadat we allemaal weer een papiertje hebben ingevuld en alle paspoorten en dollars zijn ingeleverd, is het afwachten. Wij gaan alvast terug naar de truck, terwijl Mic in het kantoortje een oogje in het zeil houdt. Na ruim een half uur komt ze terug met een hele stapel paspoorten die allemaal zijn voorzien van een nieuw visum. Nu is het alleen nog wachten op groen licht voor de truck, maar dat duurt wel even. Pas twee uur later kunnen we weer verder. Ach, dan is het maar goed dat we mooi op tijd zijn vertrokken...

Als we halverwege de middag aankomen op de camping in Chitimba, zetten we eerst de tent weer op. Daarna drinken we wat bij de bar, terwijl anderen een duik nemen in Lake Malawi. Ook na het eten gaan we weer naar de bar, waar we genieten van een cocktail en whisky en lekker wat kletsen. Als dat op is, dukken we onze tent weer in.

De volgende dag vertrekken we niet al te vroeg richting Kande Beach, een plek waar eigenlijk iedere overlander langs komt en die wat meer bekend staat om de feestjes. Onderweg stoppen we nog bij een winkelcentrum om boodschappen in te slaan. Daar doen we ook inkopen voor een nieuwe punch, want we gaan een Fancy Dress Party houden, deels ter ere van GG zijn verjaardag, omdat we die op Zanzibar waren vergeten (hij weet het alleen nog niet...).
Het is niet een hele lange rit, dus na het tent opzetten hebben we nog best wat vrije tijd voordat ons feest gaat beginnen. In die tijd spreken we nog iemand van een andere overlandgroep die hier een nacht eerder ook al stond. Ze vertelt dat het die nacht ontzettend heeft geregend en dat een aantal tenten zo'n beetje waren overstroomd (we zien ook allemaal slaapzakken en kleren die hangen te drogen). Wat dat betreft is het dus ook maar goed dat we pech hebben gehad onderweg, want anders waren we hier ook een dag eerder geweest...

Rond 5 uur verzamelen we bij de truck en wordt er een zak met kleren gebracht, maar we beginnen eerst met een beker punch en cadeautjes voor GG (een plastic hamer en een kleine plastic truck). Dan grabbelen we allemaal een naam uit de hoge hoed en begint het zoeken naar geschikte verkleedkleren voor diegene uit de grote hoop. Als we allemaal een outfit bij elkaar hebben geraapt en weer op onze stoel zitten, geven we die aan degene voor wie ze zijn bedoeld. En dan komt het leukste: de kleren aantrekken! Iedereen ziet er prachtig uit (ahum), maar dat maakt niet uit, want we hebben genoeg punch ;) Na een groepsfoto en het avondeten maken we onze punch op en gaan we richting de bar, waar na een tijdje ook de andere twee overlandgroepen in hun Fancy Dress aansluiten. Het wordt een ontzettend gezellige avond en ondanks onze (f)outfits genieten we op en top! Rond middernacht hebben we wel lang genoeg gefeest en zoeken we ons bed weer op.

De volgende ochtend hebben we met een aantal afgesproken om een Village Walk te doen. Rond half 10 lopen we achter de gids aan naar de poort. Zodra we 1 stap buiten de poort zetten, worden we zo'n beetje overvallen door een groep locals die tijdens dit rondje graag een praatje maken. We waren ervoor gewaarschuwd, maar toch is het wel een vreemde ervaring. Drie jonge mannen hebben mij 'geclaimd' en we kletsen wat over vanalles en nog wat. Iedere keer als de gids ons wat vertelt staan ze op de achtergrond en als we weer een stuk moeten lopen, sluiten ze zich weer bij de groep aan. Eigenlijk is het best wel leuk. In het dorp lopen we langs de waterpomp, komen we langs heel wat Cassaveplanten, bezoeken we de school en het kliniekje. Die laatste was alleen maar heel beperkt operationeel, omdat de waterpomp in de buurt kapot was gegaan en bovendien het gas voor het sterilisatieapparaat op was. De enige ingrepen die er nu nog werden gedaan waren bevallingen. Ze hoopten dat de kliniek met twee weken weer volledig operationeel kon zijn. Het blijft toch bijzonder en ook wel een beetje confronterend hoe groot de verschillen tussen onze ziekenhuizen en deze klinieken zijn...

Op de terugweg, net voor de poort leren de locals me nog Malawi Bao te spelen. Een spel dat ik al verschillende keren gespeeld heb zien worden, maar nog niet begreep. En dat willen ze me graag uitleggen! Ondertussen laten ze ook de spullen zien die ze verkopen. Zo kunnen ze schilderingen maken waarop de plaatsen staan waar we zijn geweest, sleutelhangers van hout met onze naam en natuurlijk ook het spel van hout waar ze verschillende dingen op kunnen zetten. We besluiten om een spel te kopen waar ze, naast de Big-5, ook onze namen, het jaartal en de naam van het spel in zullen graferen. Mathijs koopt ook nog een sleutelhanger waar ze op de ene kant onze namen en de andere kant een olifant zullen zetten.
In de middag rusten we vooral wat uit, zoeken het internet even op en halen onze was weer op. Tegen het einde van de middag kunnen we ook onze souvenirs ophalen en we zijn er blij mee! Na weer een topmaal van Sammy, gaan we deze avond maar iets eerder op bed...

De volgende dag hebben we weer een volle rijdag, met een grensovergang naar Zambia. Gelukkig zijn ze daar bij de grenspost al heel wat meer ingewerkt en kunnen we vrij snel weer op weg. Tegen het einde van middeag komen we aan op onze camping aan de rand van het South Luangwe National Park: Crocodile Valley, vernoemd naar de vallei met waar ze op uitkijkt. We zetten de tent op en worden meteen gewaarschuwd voor de apen die hier op de camping rond lopen. Nadat Mathijs en ik even de wacht hebben gehouden bij Sammy c.q. ervoor zorgen dat de apen niet ons eten afpakken, gaan we nog even naar de bar voor een drankje terwijl we ondertussen naar de dieren kijken die zich rond de rivier ophouden. We zien zelfs nog een aantal olifanten in het bos aan de andere kant van de rivier lopen.
In de avond maken we nog even gebruik van het internet, maar als blijkt dat het niet heel snel is, zoeken we al snel de bar weer op.

De wekker staat weer vroeg, want om 6 uur vertrekken we, na een snel ontbijtje, met een open safariauto voor een gamedrive. En ook nu zien we weer vanalles: heel veel nijlpaarden, een aantal krokodillen, olifanten, leeuwen, giraffes, zebra's, marabou's, gieren en hoog in de boom een verstopte luipaard. Halverwege de rit stoppen we nog ergens en haalt onze chauffeur een tafel, drinken en koekjes tevoorschijn, goed geregeld!
Om 10 uur zijn we weer op de camping en staat er een uitgebreide brunch voor ons klaar. En ook daar heeft Sammy weer goed z'n best op gedaan! Er staan pannenkoeken, toast, pastasalade, witte bonen in tomatensaus en nog vanalles anders. We eten er goed van, want het zal pas 8 uur zijn dat we weer wat eten, omdat we ook nog een 'evening' gamedrive zullen doen. In de middag doen we eigenlijk vrij weinig. Rond een uurtje of drie pakken we er nog een zak chips bij om te voorkomen dat we tijdens de gamedrive trek krijgen. Alleen wel jammer dat we hem naast ons neerleggen en een baviaan daar dankbaar gebruik van maakt door de nog ongeopende zak mee te grissen. Da's balen... Gelukkig hebben we nog een zak die we wel goed weten te verdedigen.

Het is vier uur als de safaritruck (nu met twee gidsen) weer voor ons klaar staat en we opnieuw het park in gaan. Het is nog licht als we weer een luipaard spotten, vlakbij de plek waar er die ochtend ook een zat (vermoedelijk dus dezelfde). Verder zien we zo'n beetje dezelfde dieren. Wel zien we nog drie Afrikaanse wilde honden, een first voor Mic en Tom die inmiddels zo'n 70 safari's hebben gedaan, dus best bijzonder! Tegen de tijd dat de zon ondergaat zoekt de chauffeur een mooi plekje op om daarvan te genieten en ook dan komen de tafel en de koelbox weer tevoorschijn. Nadat de zon onder is, wordt het vrij snel donker, dat betekent nachtsafari! We rijden eerst terug naar de plek waar de luipaard zat en daar zit ze inderdaad nog steeds. Ze loopt nu ook wat rond, maar ze loopt moeilijk en we zien dat ze een grote wond in haar lies heeft. En dan ook nog vier safariauto's om je heen met vier schijnwerpers in je gezicht en constant flitsen van fotocamera's... Ik was dan ook blij dat we verder gingen en haar met rust lieten. Het zijn mooie beesten en het is ook zeker gaaf om ze zo te zien, maar als het zo moet voel ik me er toch iets minder lekker bij. Verder zien we nog een paar Civetkatten en twee hyena's, maar dat is het ook wel voor de nachtsafari.

Als we weer op de camping aankomen ruikt het alweer heerlijk naar vlees dat op de BBQ ligt. Tijdens het eten zien we in de verte verschillende flitsen en het begint ook te waaien, maar de echte regen blijft uit. 's Nachts wordt ik nog wel een paar keer wakker doordat de apen in de boom boven onze tent hun pis laten vallen. Meestal gaat het goed, maar op een gegeven moment hoor ik jammer genoeg ook gekletter op de tent... Ach ja, we hebben de regenhoes er overheen, dus hopelijk valt het mee.

In de ochtend maken we de tent nog maar wel even schoon voordat we hem inpakken, maar gelukkig stinkt het niet al te erg. We hebben weer een lange reisdag voor de boeg. Laat in de middag komen we aan bij een camping vlakbij de 'Bridge over the River Luangwe'. Nadat we de tent op hebben gezet, gaan we richting bar, die een mooi uitzicht heeft op de rivier. We raken aan de praat met de eigenaar die blijkbaar Nederlander is en nu al vrij lang in zuidelijk Afrika woont. Hij kan eerst niet ophouden met klagen over zijn mecanicien, die volgens hem z'n werk niet goed heeft gedaan. Ik raak al vrij snel geïrriteerd door zijn houding en dubbele tongval, waarschijnlijk van het vele bier (en die wil vanavond nog naar Lusaka rijden, een ritje van drie uur...), dus ik ga maar douchen.
Het eten is dit keer mede bereid door een van de groepsleden en dat doet zeker niet onder vorr Sammy z'n kookkunsten. Na het eten zoeken we de bar weer op voor nog een gezellig drankje met zo'n beetje iedereen van de groep, maar ook nu is het niet al te laat bedtijd. Dat reizen en zitten in de bus is blijkbaar nog best vermoeiend...

's Nachts trekt er een regenbuitje over en moeten we nog even de tent uit om de regenhoes over de tent te doen. Maar als dat klaar is, kunnen we nog even lekker slapen. 's Ochtends blijkt dat door de regen de apenpis toch is gaan stinken, maar we hebben er nu geen tijd voor om er wat aan te doen. We pakken alles weer in en maken ons op voor weer een redelijk lange reis richting de Lower Zambezi, waar we een tweedaagse kanotrip gaan maken. Onderweg stoppen we nog bij een winkelcentrum in Lusaka, waar we onze eigen boodschappen inslaan voor de kanotrip en voor een eigen lunch mogen zorgen. We drinken met de groep eerst even een heerlijk kopje cappucino bij een coffeeshop voordat we de supermarkt in gaan. Als we daar bij de kassa komen, is Sammy ook net klaar, dus we helpen hem met zijn 2 karren vol aan boodschappen voor ons. Als we alles in de truck hebben geladen, hebben we nog maar een klein half uurtje om wat te eten, dus halen we wat af bij de Nando's wat we vervolgens onderweg opeten.

Als we halverwege de middag op de camping zijn en onze tent hebben opgezet, doen we eerst maar een poging om de geur er wat uit te krijgen. Een rondje met de spuitbus Dettol heeft nog weinig effect, dus adviseren Sammy en Tom ons om een bak water met afwasmiddel en een bezem te pakken. Dat doen we. We maken de binnen- en de buitenkant schoon met het sopje en vervolgens nog met water met Dettol. Maar als de tent is opgedroogd, is er jammer genoeg nog weinig weg van de geur. Dat wordt dan maar in de stank slapen... Achja, na een tijdje ruik je het niet meer.

Tijdens het eten komen onze gidsen voor de komende twee dagen langs voor een briefing voor de komende trip. Het belangrijkste zijn eigenlijk de vier gevaren die we tegen kunnen gaan komen op de rivier: 1 nijlpaarden, 2 krokodillen, 3 boomstammen, zowel drijvende als gezonken stammen, en 4 wind. Klinkt goed! Ze vertellen ook alvast wat we moeten doen als we onverhoopt toch omslaan, maar daar gaan we maar gewoon niet vanuit...
Na de briefing pakken we onze tas die we mee gaan nemen op de trip. Als dat gedaan is trekken we onze fles wijn open die we al een tijdje terug hadden gekocht. We hebben in de truck niet echt wijnglazen, dus dan worden het plastic bekers. Alleen zijn die wel iets groter dan ik had gedacht, waardoor de fles in één keer leeg gaat. Achja, dan hoeft hij in de truck ook niet rechtop te blijven.

Als we op de veranda bij het water zitten komt Tom met het idee om een drankspel te gaan doen (en dat mag ook met non-alcoholische dranken). Prima! Het wordt weer een bijzonder gezellige avond, maar nadat de wijn op is, gaan Mathijs en ik toch maar over op water. Onderweg naar de tent om het water te pakken zie ik ook nog een nijlpaard lekker rustig aan het grazen op de camping (het gras is er ook zo mooi groen, dus ik begrijp hem heel goed!). Volgens Jess liep hij eerder ook bij de tenten rond. Geen probleem, als je hem maar niet opjaagt of stoort en niet tussen hem en het water staat kan er weinig mis gaan.

We kunnen gelukkig wat uitslapen, want we zullen pas tussen 9 uur en half 10 (Afrikaanse tijd!) richting de boten gaan. We zullen alles wat we de komende dag nodig hebben zelf mee moeten nemen op de boten, dus eerst wordt al het eten en kookgerei verzameld. Daarna vertrekken we lopend met onze eigen tassen richting de boten. Als ook die in de zes kano's liggen vastgesnoerd is het tijd om in de stappen en op pad te gaan! Meteen zien we verderop de eerste nijlpaarden in de rivier liggen, maar zolang we de gids blijven volgen, moeten we genoeg afstand hebben. De eerste drie kwartier komen we ongeschonden door. We stoppen even op een strandje en zien in de verte een aantal waterbuffels. De gids stelt voor om meer die kant op te lopen, dus dat doen we. Op een gegeven moment komen we weer bij water, dus kunnen we niet verder. Het water is niet al te diep, dus mogen we van de gidsen een duik nemen. Een stukje verderop zien we nog kort een olifant in het riet en olifantengras rondlopen. Dat is wel bijzonder hier: de rivier ligt op de grens tussen Zambia en Zimbabwe, en de kant van Zimbabwe is nationaal park, waardoor we allerlei wilde dieren kunnen zien.

We zijn alweer onderweg als we op de kant drie olifanten zien staan, een mannetje, een vrouwtje en een kleintje. De gids vaart er rustig heen en wij volgen. We kunnen zo bijzonder dichtbij de olifanten komen en zien de grootste van de drie een tijdje op een paar meter afstand boven ons uit torenen. Heel erg gaaf! Niet al te veel later stoppen we voor lunch en een siësta, omdat het veel te warm en dus onverstandig is om de hele middag te roeien. Na de lunch van weer heerlijke broodjes gezond zoekt iedereen de schaduw op. De meesten doen even een oogje dicht, anderen lezen of kletsen wat. Om drie uur is het weer tijd om de kano's in te gaan en op zoek te gaan naar een eiland waar we de nacht door kunnen brengen. We zien weer heel wat nijlpaadden en links en rechts ook wat kleinere krokodillen.

Tegen het einde van de middag komen we bij een eilandje met een zandstrand waar we de kano's op de kant leggen. We zetten de tenten op terwijl de gidsen Sammy helpen om een vuurtje op te stoken om te kunnen koken. Ik ben vandaag weer 'cookgroup', wat inhoudt dat ik aan de beurt ben om groente enzo te snijden. Ondertussen zien we aan de overkant van het water, zo'n 20 meter verder, zo nu en dan wat bewegen in het riet en even later verschijnt er een olifant die nieuwsgierig naar ons kamp zit te kijken. Hij blijft lekker dooreten, maar hij komt niet echt dichterbij.

Als het donker begint te worden zien we in de verte verschillende onweerswolken om ons heen die ook regelmatig oplichten, maar echt dichterbij komt het niet. Boven ons is het nog helder en dat maakt ook dat we heel veel sterren kunnen zien, omdat we hier eigenlijk geen lichtvervuiling hebben. Geweldig om zo naar te kijken!
Vlak voor we gaan slapen zien we nog drie krokodillen in het water liggen, waarvan één nog geen 5 meter van het strand, maar bewegen doen ze niet echt. Bovendien blijven de gidsen waken bij het kamp en voor het geval het echt nodig mocht zijn, hebben ze ook een geweer met rubberkogels.

De volgende dag zitten we iets eerder in onze kano's. In de ochtend zijn we vooral lekker aan het peddelen. We hebbem weer een korte pauze op een strandje (dit keer geen zwemmen vanwege de stroming en diepte van de rivier) en stoppen daarna weer ergens anders voor lunch en een siësta. Deze plek heeft gelukkig iets meer schaduw om in te liggen, zitten of hangen. Ook nu gaan we rond drie uur weer verder stroomafwaarts. We hebben tegen die tijd al zo'n 40 kilometer gevaren, al voelt het zo niet echt doordat we rustig aan doen en de stroming mee hebben.

Halverwege de middag stoppen we op een ondiepe zandbank midden in de rivier. Aan de andere kant liggen een stuk of wat nijlpaarden op 50 meter afstand in het water. Ze kijken nog wel even op, maar liggen zelf in dieper water waar ze zich veilig voelen, dus ze zullen niet naar ons toe komen. Als we lekker in de rivier liggen af te koelen, zien we in de verte (500 meter) een olifant aan de oever verschijnen. En al snel zien we meer olifanten uit het bos komen. De eerste olifant gaat het water in en de rest volgt. Dan pas kunnen we echt zien hoe groot de groep wel niet is. De gids vermoed dat het er wel een stuk of 40 (!) zijn, zowel oud als jong. Langzaam aan steken ze met veel kabaal de rivier over. Het eerste stuk is niet zo diep, maar in het laatste stukje verdwijnen ze bijna helemaal in het water. Al met al duurt het schouwspel van de overstekemde olifanten een kwartier, terwijl wij nog heerlijk in het water liggen. Hoe bijzonder en uitzonderlijk is dat?! Zelfs de gidsen hadden zoiets nog nooit gezien...

Vanaf onze zandbank duurt het niet zo heel lang meer tot het eiland waar we nu zullen overnachten. We zetten de tenten weer op op het strand en genieten van de omgeving. Ook nu weer zien we onweerswolken en flitsen om ons heen, maar ook nu komt het niet echt dichterbij.

Dit keer gaat de wekker wel weer een stuk eerder af, want 6 uur moeten we op de boot zitten die ons terug brengt naar de camping. We stuiteren ongeveer een uur met hoge snelheid over het water, als we weer een bekende veranda zien. Op de camping kunnen we nog even douchen voor we lunch maken en weer in de truck stappen voor onze laatste lange rit naar Livingstone. We komen daar aan op een grote camping, net buiten de stad. We eten vanavond met de groep in het restaurant op kosten van Dragoman, als goedmakertje voor de problemen met de truck aan het begin van de rit. Het eten is er echt bijzonder lekker, dus daar zijn we dan ook dankbaar voor!

De volgende ochtend kunnen we weer een beetje uitslapen, voordat we met de truck richting de Victoria Falls gaan. We bezoeken eerst met z'n allen de Zambiaanse kant. Als we dichterbij komen, zien we al vrij snel dat er bijzonder weinig water staat. Sterker nog, aan de Zambiaanse kant zien we alleen een paar kleine stroompjes. In de verte, aan de Zimbabwaanse kant, staat zo te zien nog wel wat meer water, aan de 'spray' van opspattend water en te horen aan het geluid. Voordeel van zo weinig water is wel dat je eens kunt zien hoe diep en breed de kloof inmiddels is geworden. Maar ondanks dat hebben we al wel besloten dat we hier nog een keer terug komen als er meer water staat...

Richting het einde van de morgen stappen we weer in de truck om de grens met Zimbabwe over te steken. Nadat we de Exit-stempel van Zambia binnen hebben, rijden we met de truck over de Victoria Falls Bridge, vanwaar de de kloof heel goed kunt zien. Aan de andere kant van de brug halen we ons visum voor Zimbabwe. Dat is allemaal vrij snel geregeld, waarna we richting de camping kunnen. We gaan eerst nog wel even bij een bedrijfje langs dat allerlei activiteiten aanbiedt rondom de Victoria Falls, zoals bungee jumps, helicoptervluchten of raften. Allemaal heel erg gaaf, maar natuurlijk ook erg prijzig... We besluiten dan ook om dat dan maar te doen als we hier weer zijn.

We lopen het laatste stukje naar de camping, die vlak bij het centrum ligt. Deze keer doen we een upgrade en slapen we in een cottage met twee bedden in plaats van een tent. Gewoon, omdat we ook wel weer eens in een bed willen liggen en omdat we dan een keer minder onze spullen hoeven te verplaatsen, want de cottage boeken we ook voor de volgende nacht. We moeten alleen nog wel even wachten voordat we er in kunnen, dus gaan we eerst naar de truck. Daar is Tom druk bezig met het snijden van sinaasappels en appels voor onze laatste punch. We helpen hem en gaan daarna naar het restaurant van de camping voor een simpele, maar smaakvolle lunch.

Als we onze cottage in kunnen, verzamelen we al onze spullen uit de truck en beginnen we wat op te ruimen. We verzamelen ook onze was, zodat we die kunnen laten wassen. Als dat geregeld is, gaan we nog even het dorp in voor wat boodschappen, zodat we niet al onze maaltijden voor de komende dagen hoeven te 'kopen'.
Rond 3 uur hebben we met de groep bij het zwembad afgesproken om onze laatste punch burgemeester te maken. En het is weer ouderwets gezellig! We doen nog twee duiken in het zwembad, voordat het goed begint te regenen. Maar dat let ons niet om gezellig door te gaan onder de rieten parasols :)

Voordat we naar het restaurant Mama Africa gaan voor onze laatste gezamenlijke groepsmaaltijd, stappen we nog even onder de douche. Tegen de tijd dat we klaar zijn is het alleen al aan de late kant en we zien ook niemand van de groep meer op de camping, dus lopen we zelf alvast naar het restaurant. Ten minste, dat was het idee... We weten namelijk niet meer precies hoe het restaurant heet en waar het nu zat. Misschien komt dat door de punch? Dus we lopen weer terug om nog eens te kijken of er echt niemand meer is. We vinden alleen nog een goed vrolijke Sammy, die niet mee wilde. Gelukkig weet hij wel de naam van het restaurant en hij kan ons ook uitleggen waar we moeten zijn. Dus we doen nog een poging. Dit keer vinden we het wel door wat hulp van een bewaker op straat. En daar zit de rest van de groep al. Blijkbaar hadden zij ín de truck gezeten en daar hadden wij niet echt gekeken. In de tijd dat wij terug liepen naar de camping zijn zij, nadat ze ons nog hadden gezocht, juist door de achteringang naar buiten gegaan. We zijn elkaar dus net mis gelopen. Achja, het is goed gekomen, dus niks aan de hand!

Na een prima maaltje, stelt Tom voor om terug te gaan en een 'truckparty' te houden met de punch die er nog over is van die middag. Dus dat doen we! We drnken en kletsen en hebben het weer gezellig in en later ook op de truck. Er is alleen wel wat te veel punch, want er lijkt bijna geen eind aan te komen. Maar het moet eigenlijk wel op, want dit is de laatste dag... Rond middernacht geven Mathijs en ik het op en zoeken we voldaan ons bedje op.

Nadat we een beetje hebben uitgeslapen doen we lekker rustig aan. We wassen nog een paar dingen zelf, voordat om 11 uur de eerste drie van de groep afscheid nemen. Ook Tom, Mic en Sammy vertrekken dan met Imani weer richting Nairobi. En toen waren we nog maar met z'n vieren... We spreken nog wel even af om 's avonds samen te eten in het restaurant, maar tot die tijd doen we verder niet heel erg veel. We regelen nog wel even onze transfer naar en overnachting in Kasane, net over de grens in Botswana. En we sturen nog even een berichtje met de vraag of de auto in Kasane ook wat eerder naar onze accomodatie kan worden gebracht. Na het eten duiken we toch redelijk vroeg ons bed weer in, want we zijn toch nog wel moe.

Na een laatste gezamenlijke ontbijtje beginnen we met het pakken van onze tassen. Mathijs heeft nog wel even een afspraak bij de kapper in het centrum, want z'n haar is nu toch wel echt vrij lang... Mooi gekortwiekt is hij na ruim twintig minuten weer terug en ruimen we de laatste spullen op. Om 10 uur moeten we uitchecken, maar dan duurt het nog even tot onze transfer om 1 uur. We stallen onze tassen tijdelijk in het bagagehok en zoeken een mooi plekje bij het zwembad waar we nog wat gebruik maken van het internet. Tegen enen hebben we net een lunch achter de kiezen en halen we onze bagage weer op. En dat betekent echt het einde van alweer het derde deel van onze trip in Afrika...