Beesten, beesten en nog eens beesten

27 november 2015 - South Luangwa National Park, Zambia

Na onze laatste lunch in The White House nemen we afscheid van Junior en Mama en stappen we bij Jackson in de auto die ons naar de ontmoetingsplaats van de volgende tour zal brengen. Het is even vragen en zoeken, maar na een uurtje komen we aan in het Meserani Snake Park. Bij de receptie vertellen ze ons dat de groep er nog niet is, dus worden we naar de bar gewezen. Daar kunnen we onze spullen neer zetten, waarna we een rondje door het snake park doen. Naast een heel aantal slangen zijn er ook een paar reptielen en wat vogels. Een van de medewerkers laat ons alles maar al te graag zien! Snake Park 01Als we er doorheen zijn, worden we ook nog uitgenodigd voor het Maasai-museum. Ook daar worden we weer rondgeleid en leren we vanalles over de cultuur van de Maasai. Toch wel interessant...

Als we ook daar doorheen zijn nemen we afscheid van Jackson en doen we een drankje bij de bar. Even later worden we erop gewezen dat de groep er inmiddels ook is, dus we pakken onze tassen en lopen richting het kampeerveld. Daar zijn ze alvast begonnen met de opzetinstructie voor de tent. We sluiten geruisloos aan, maar we zien al snel dat dit niet al te moeilijk kan zijn. Na de instructie zetten we onze tent op (de helft is al gedaan, want we krijgen de instructietent) en leggen we onze spullen er in.
Om 6 uur worden we verwacht voor de meeting, waarin we een kennismakingsrondje doen en vanalles te horen krijgen over de week die ons te wachten staat. We hebben er zin in!! We hebben een groep van 18 met mensen vanuit verschillende hoeken van de wereld, al zijn de Duitsers toch wel heel sterk vertegenwoordigd...

De volgende dag is het tijd voor ons eerste ritje in de truck. Maar voordat het zover is moeten eerst de tassen en tenten weer worden ingepakt en na een heerlijk ontbijtje van onze kok Jonesmas moet ook al het servies, bestek en stoelen weer terug in de truck. En dan zijn we ready to go! Deze eerste dag hebben we maar een kort ritje (2 uur) naar het dorpje Mto wa Mbu. Daar staat ons een wandeling te wachten langs de rijstvelden. We bezoeken verschillende stammen. De eerste staat bekend om z'n houtsnijwerk, de tweede om z'n schilderijen (en die zijn best mooi...) en de derde om z'n bananenbier (bah!). En eigenlijk overal krijgen we de kans om wat te kopen. Als laatste lopen we over een bananenplantage met verschillende soorten bananenbomen, waaronder de rode banaan. Die zien er wel bijzonder uit! We sluiten de wandeling af met een heerlijke lunch: een buffet met allerlei lokale gerechten.

Na de lunch worden we door de truck opgepikt en rijden we naar een Maasai Village om daar het Clean Cookstove Project van Planeterra (opgericht door reisorganisatie G-Adventures) te bezoeken. We worden al opgewacht door de vrouwen van het dorpje die met al hun pracht en praal om ons toezingen. Al zingend geven ze iedereen een hand. Mto wa Mbu 03En dan komt het: de tweede keer dat ze hun lied inzetten is het de bedoeling dat wij mee gaan doen! Niet met het zingen, maar met het springen natuurlijk! Het is grappig om te zien, maar ook om te doen. Als iedereen aan de beurt is geweest, gaan we verder het dorp in. We bekijken twee Maasai hutjes, waarvan de ene is een traditionele 'cookstove' heeft (een vuurtje met hout met daar omheen wat stenen waar de pan op kan staan) en de andere met een 'clean cookstove' (een soort oventje waarop de pan kan staan en waarin ze gedroogde koeienstront branden, met een schoorsteen naar buiten). Wat meteen opvalt bij het tweede hutje is dat je geen rook ruikt als je binnen komt. Dat was bij die eerste wel het geval. Wel bijzonder om te zien wat zo'n kleine aanpassing in huis kan betekenen voor je gezondheid...
Het is trouwens ook wel gaaf om eens binnen te staan in zo'n hutje. Deze hutjes waren rond (ongeveer 3 meter doorsnee), met muren van gevlochten takken die zijn dichtgesmeerd met modder en een dak van gedroogd gras. Van buiten lijkt het best klein, maar als je binnen staat is het nog verrassend ruim! En elk hutje heeft twee slaapkamers: een voor moeders met de dochters en een voor vaders met de zonen. Wanneer man en vrouw dan dus bij elkaar slapen was ons niet helemaal duidelijk...

Als we weer op de camping zijn nemen een aantal van de groep een duik in het zwembad, wij kiezen voor een heerlijk verfrissende douche en dan is het alweer tijd voor eten! Jonesmas heeft er weer een heerlijk maaltje van gemaakt. Tijdens het eten vertelt hij ons nog het een en ander over de volgende dag, waarna we al snel ons bed opzoeken.

En dan is het tijd voor onze eerste safaridag! We gaan eerst een aantal dagen de Serengeti op, maar om daar te komen moeten we door het park van de Ngorongoro Crater. Na een eindje rijden komen we bij de poort aan en begint het echt! We rijden over de rand van de krater en krijgen zonu en dan de kans om een glimp van de krater zelf te zien. Het is nog best een groot ding...

Nog voor we bij de toegangspoort van de Serengeti aankomen zien we al de eerste zebra's, hordes gazelles en gnoe's en een stuk of wat giraffes. Bij de poort eten we onze zelf gesmeerde lunch op, waarna we verder gaan. De eerste kilometers zien we uitgestrekte landschappen met beesten, beestenen nog een beesten, eigenlijkalleen gazelles, gnoe's en zebra's. Er lijkt geen eind aan te komen. Toch wel cool om daar zo tussendoor te rijden... En dan roept Patrick, onze vrolijke Afrikaanse chauffeur door de luidspreker: 'Lion, lion, simba, simba to the right!' In de truck verstaan we het amper, omdat iedereen gezellig zit te kletsen en het wordt weinig stiller als we doorkrijgen wat er aan de hand is. Rechts van de truck, een paar meter van de weg zitten twee leeuwen, een mannetje en een vrouwtje. Het zijn 'happy lions' volgens een gniffelende Patrick, want in het kwartier dat wij daar staan kruipt het mannetje wel twee keer bovenop de leeuwin...

Een stuk verder komen we nog een hele horde leeuwen tegen. Dit keer zijn het een stuk of 6 mannetjes, die lekker onder en om een paar struiken liggen te luieren, nog geen meter van de weg. Heel gaaf! We hebben een productieve eerste dag, want we zien later nog nijlpaarden, olifanten, nog een zwangere leeuwin, drie luierende cheeta's en twee luipaarden. Op de eerste dag hebben we dus al 4 van de Big 5 af kunnen strepen, gaat lekker!!
Serengeti 43Aan het einde van de middag begint het te regenen, maar gelukkig is het tegen de tijd dat we bij de camping aankomen weer droog. We zetten onze tenten op en maken ons op voor de eerste nacht in de Serengeti. Ik vind het toch wel een beetje spannend, want de campsite is gewoon open is en de dieren in principe dus gewoon naar binnen kunnen. En dat gebeurt ook wel, zo laat Patrick ons zien, want het gaas dat de dieren uit de kookruimte moet houden is goed beschadigd. Drie weken geleden had een agressieve olifant het gemunt op wat fruit dat tijdens de nacht in de ruimte was blijven liggen... We hebben ook de instructie gekregen om, als we 's nachts naar de wc moeten, eerst de rits open te doen, om ons heen te schijnen met een zaklamp en als er dan geen oogjes oplichten, is de kust veilig om een snelle boodschap naast de tent te doen. Ik neem me dus maar voor om dan dus in de nacht niet naar de wc te gaan...
's Avonds, als ik naar de wc ga om tanden te poetsen, hebben we de hyena's al een paar keer kunnen horen en ook zie ik in de verte een stuk of wat ogen oplichten. Leuk? Eh, niet echt, maar het gaat vast goed komen.

Ondanks het vooruitzicht van beesten rond de tent, slaap ik bijzonder goed en ben ik klaar voor nog een dagje safari in de truck. We slapen de avond erna op dezelfde camping, dus hoeven we onze tenten niet in te pakken. Dat scheelt weer tijd in de ochtend :). Tijdens de ochtendsafari zien we nog meer van dezelfde dieren, maar toch blijft het bijzonder. Helemaal als we stil staan voor een groep olifanten en ze steeds dichterbij komen. Het blijven indrukwekkende beesten...

Voor de lunch gaan we terug naar de campsite, waar Jonesmas alweer druk bezig is. De luchten om ons heen worden alleen steeds donkerder en zoals dat voorspelt, komt het even later met bakken uit de lucht, dus kunnen we even niet zoveel anders dan in de kookruimte omhangen. Het is de bedoeling dat we rond 3 uur vertrekken voor een 'afternoon gamedrive', maar als die regen zo blijft, gaat daar niet zoveel van komen. Gelukkig klaart het in de loop van de middag wat op en gaan we op weg. We moeten alleen een aantal keer omkeren, omdat al dat water de zandwegen in modderpoelen veranderen. Maar ondanks dat zien we weer heel wat dieren en genieten we nog steeds!
We sluiten de middag af bij een hoop met rotsen om de zonsondergang te bekijken. Om het zo goed mogelijk te kunnen zien zoeken we de hoogste rots op. Het eerste stuk is prima te doen, want daar is gewoon een pad gemaakt, maar dat laatste stuk was best pittig. Maar als je er dan bent, heb je wel een geweldig uitzicht! Serengeti 55Alleen wel jammer dat de zon dan net schuil gaat achter een paar enorme cactusbomen... De eersten die boven waren dachten dat de zon aan de andere kant onder zou gaan. Niet heel handig, maar laten we het erop houden dat ze niet meer helemaal nuchter waren... Op de rots hebben we het goed gezellig! Maar toch willen Mathijs en ik proberen nog wat van de zonsondergang te zien, dus wagen we de afdaling. De rest besluit ons te volgen. De ondergang is uiteindelijk niet heel bijzonder, maar als we terugkomen bij de campsite kunnen we in ieder geval zeggen dat we een goede tijd hebben gehad.

Op de camping is Jonesmas weer druk bezig geweest voor een heerlijk maal en deze keer heeft hij ook een vuurtje aangestoken. We hebben nog even een korte aanvaring met een paar stugge Fransen die denken dat we hun vuurtje stelen, maar daarna is het weer een en al gezelligheid. De hyena's hebben dat blijkbaar ook meegekregen, want we horen ze steeds dichterbij komen. Op een gegeven moment spotten we ze op zo'n 75 meter van ons vuurtje, maar als we dichterbij proberen te komen, gaan ze er snel vandoor. Het zijn schuwe beesten...

Na nog een goede nachtrust maken we ons op voor onze laatste uurtjes in de Serengeti. We staan vroeg op, maar laten onze tenten nog even staan, zodat we een vroege safari kunnen doen. Het is dan de bedoeling om rond half 10 weer op de camping te zijn voor een brunch, waarna we onze tenten pakken en uiterlijk 11 uur richting de poort kunnen gaan. Weer zien we een heel aantal verschillende dieren. Door de regen van de afgelopen dagen zijn de wegen op verschillende plekken nog goed modderig en glad. We slippen dan ook wat af. Lang gaat het goed, maar als we op ongeveer drie kwart van ons ritje zijn, gebeurt het. We rijden over een slecht stuk weg, daar komen we redelijk goed overheen, maar we moeten een richel op om weer op een goed stuk weg te komen en daar hebben we net niet genoeg gang voor, waardoor we aan de kant glijden. Patrick rijdt achteruit en probeert het nog een keer, net niet... Als we het nog een keer proberen, glijden we opzij in een diep en nat spoor en komen niet meer voor of achteruit. We staan dus vast... En nu?!

Serengeti 67Mathijs is als een van de eersten uit de truck om te kijken waar hij kan helpen. Met een schep en een BBQ-rooster als vervanging voor sandboards (waarom die niet in de truck zitten, snapt niemand...) komt er weer beweging in, maar helaas is dat maar van korte duur. Nu komt ook de rest uit de truck om te helpen. Ik neem, samen met een paar anderen de taak van uitkijker op me, want ja, als je vast staat in de Serengeti hoop je dat er niet toevallig een hongerige leeuw langs komt... De rest probeert van alles om de truck weer los te krijgen, maar het wil weinig vlotten. Uiteindelijk, na bijna twee uur, lukt het om de truck achteruit terug door het slechte stuk te rijden. Smerig van de modder stappen we weer in en gaan we op weg naar de campsite. We moeten nu alleen dezelfde weg terug, dus dat duurt wat langer.

Tegen twaalven zijn we eindelijk weer terug. Alleen moeten we nu wel wachten voor we kunnen eten, want Jonesmas komt meteen enigszins gestresst op de truck aflopen met de mededeling dat we zo snel mogelijk alle spullen en tenten moeten pakken. We moeten namelijk 2 uur uit het park zijn, anders moeten we extra betalen en dat is een duur grapje... Dus dat doen we en binnen een kwartier zit iedereen weer in de truck en gaan met snel op weg naar de poort.

Serengeti 68We zijn goed op weg en rijden al een hele poos op de hoofdweg met de poort, die op de heuvel ligt, al in het zicht, als we opeens voelen dat een kant van de truck naar beneden zakt, met als reactie dat we vrij snel daarna stil staan. Een lekke band? Als we naar buiten gaan blijkt het veel erger dan dat: de dubbele banden linksachter zijn er gewoon helemaal af... Maar hoe dan?! Dat vragen we ons maar niet al te veel af. Eerst moeten we de wielen en zo veel mogelijk moeren weer zien te verzamelen. Een van de wielen is een eind het veld in gerold, de andere ligt op de weg. We vinden al met al weer zeven van de tien moeren terug. Ondertussen zijn Patrick en Mathijs begonnen met het omhoog krikken van de truck, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want omdat de as op de grond ligt, is er niet genoeg ruimte om de krik onder de as te zetten. Dus de krik staat eerst onder het chassis en stukje bij beetje komt de as van de grond. Door stenen onder de as te leggen kunnen we de krik uiteindelijk wel onder de as zetten en kunnen we beginnen met het terugplaatsen van de wielen. We hebben geluk gehad, want de as is niet al te beschadigd geraakt. Het voornaamste was dat drie bouten van naafkap zijn afgebroken en die nu een klein beetje olie lekt. Ondertussen heeft een Landcruiser de achtste moer gevonden en gebracht. We missen er dus nog maar twee. Na ruim anderhalf uur met negen wielmoeren aan de beide achter wielen en na een check van de andere wielmoeren zijn we weer op weg. Hopelijk kunnen we nu gewoon doorrijden...

We redden het niet om 2 uur bij de poort te zijn, maar gelukkig heeft een van de Landcruisers die ons heeft zien staan laten weten dat we met pech stonden, waardoor we niet extra hoeven te betalen. Bij de poort kunnen we ook eindelijk genieten van onze welverdiende brunch. Daar waren we zeker aan toe!

Tegen de tijd dat we bij de camping op de rand van de krater aankomen is het helaas al weer donker. We zetten onze tenten op, genieten weer van een lekker maaltje en gaan slapen. De volgende ochtend is de tent goed nat van de regen en als we de tent afbreken regent het nog steeds. We maken ons onbijtje en lunchpakketjes onder de kleppen van de truck in de hoop een beetje droog te blijven. Als alles weer in de rruck zit, stappen we in drie Landcruisers met een pop-up top. In convooi rijden we de Ngorongoro Krater binnen. Hoe lager we komen, des te droger en warmer het gelukkig wordt. Als we op de bodem van de krater zijn, zijn de regen en de mist helemaal opgelost en is het tijd om het dak open te doen.

Ngorongoro 16In de krater rijden we verschillende rondjes en we zien weer van alles: een stuk of wat leeuwen, een gewonde hyena met een aantal hyena's die hongerig op haar dood wachten, een dood dier waar de hyena's en de gieren de laatste resten vanaf eten en helemaal in de verte een neushoorn! Die laatste is met het blote oog niet veel meer dan een langzaam bewegende grijze vlek, maar als hij z'n kop omhoog doet is met een verrekijker wel degelijk de grote hoorn te zien. De vijf zijn dus compleet!
Na een lunch bij een 'hippopool' gaan we langzaam weer richting de uitgang van het park. We stoppen onderweg nog bij een uitkijkpunt dat weer uitkijkt over de krater. Vanaf daar is goed te zien hoeveel groener de krater in een paar dagen met veel regen is geworden. Toch wel bijzonder...

We verlaten het park en worden teruggebracht naar onze truck, die in de tussentijd een goede schoonmaakbeurt heeft gehad. We laden onze tassen weer in, nemen afscheid van de chauffeurs en gaan op weg naar het Snake Park, waar we ook de eerste nacht hebben geslapen. Maar de truck bedenkt dat hij ons nog niet genoeg pech heeft gegegven. Als we nog anderhalf tot twee uur moeten valt de motor uit en we krijgen hem ook niet meer gestart. Het moet iets met de brandstof zijn, maar het lukt Mathijs en Patrick niet om hem weer blijvend lopend te krijgen. We proberen de truck nog een keer aan te duwen. Dat helpt tot op zekere hoogte. Dat wil zeggen dat de motor weer loopt, maar al vrij snel slaat hij weer af. We besluiten om de truck dan maar van de weg af te duwen en vervangend vervoer te regelen. Jonesmas zorgt er ook voor dat we geen tenten meer hoeven op te zetten op de camping en dat er eten voor ons klaar staat. Dat scheelt weer!

Het vervangend vervoer is een typisch Afrikaans busje met een Afrikaanse chauffeur. Dat betekent dus dat alles rammelt en we veel te hard rijden. Voordeel is daardoor wel dat we in ruim een uur op de camping zijn. En zoals beloofd stonden er tenten voor ons klaar en staat er ook een heerlijke BBQ op ons te wachten. Dat maakt veel goed!
De volgende ochtend is Patrick er ook weer. Hij was bij de truck gebleven en heeft het voor elkaar gekregen om het probleem op te lossen. Al was dat pas tegen 11 uur in de avond. Het is in ieder geval goed om hem en de truck weer te zien! We hebben nog een laatste ontbijt met dd groep en nemen dan afscheid van een groot deel dat nog verder gaat naar Zanzibar.

Wij slapen weer twee nachten in The White House of Tanzania, dus worden we weer opgehaald door Jackson. Het is goed om daar weer te zijn! We doen die dagen weinig. Wat we nog wel regelen is de verblijfplaats in Dar es Salaam.
Op de zaterdag nemen we weer afscheid en vertrekken we vroeg naar het busstation, vanwaar onze bus naar Dar om 7 uur zal vertrekken. Uiteindelijk zijn we zelfs eerder weg dan dat, maar dat vinden we niet zo erg. Het is een lange lange reis en weer zijn we de enige blanken aan boord. In het begin hadden we nog de hoop om mooi op tijd in Dar te zijn, gezien ons vroege vertrek en de voor ons gevoel veel te hard rijdende chauffeur, maar het is pas tegen zevenen in de avond dat we bij het Ubungo busstation aankomen. Daar vragen we de assistent van de bus welke taxi we het beste kunnen nemen en we stappen in. We leggen uit waar we heen moeten en we maken een praatje. Als we bij de Havanna Lodge aankomen vraagt de taxichauffeur naar ons idee veel te veel geld, maar het lukt ons ook niet echt om er iets af te praten. We zijn ook moe en eigenlijk allang blij dat we op ons adres zijn aangekomen. Dus we betalen maar. We krijgen ook nog het telefoonnummer van de chauffeur, voor als we hem nog een keer nodig hebben.

In de lodge worden we hartelijk ontvangen en naar onze kamer gebracht. Een mooie ruime kamer met een groot bed en een heerlijk dik matras: dat zal vast goed slapen! We bestellen eten en gaan ondertussen even heerlijk douchen onder de heuse regendouche. Na het eten zoeken we heel snel ons bed op, want van zo'n hele dag in de bus word je toch nog best moe...

De volgende ochtend slapen we weer eens uit en gaan we voor een laat ontbijt. Na het ontbijt ontmoeten we ook de eigenaar van de lodge, die ons vertelt dat we inderdaad veel te veel voor de taxi hebben betaald (meer dan twee keer normaal tarief...). Achja, laten we het een les noemen. En we hebben nog een telefoonnummer, misschien dat we daar nog wat aan gaan hebben...

Ook deze dag doen we weer weinig. Een klein beetje was en verder hadden we gehoopt wat foto's te kunnen uploaden en wat andere djngen op te zoeken, maar het internet is zo slecht, dat daar weinig van komt. Als ik de tv aanzet, begint er net een Disneyfilm (Engelstalig), dus die kijken we maar. Als de film is afgelopen, is het ook bijna weer tijd voor eten. Ook nu gaan we vrij snel na het eten slapen, want we zijn allebei steeds toch best wel moe...

De dag erna nemen we een andere taxi, die door de manager is geregeld en die voor ons een prijs heeft afgesproken naar Kipipeo Beach Village, waar onze volgende tour zal beginnen. Het is nog best een lange rit. Waar we hadden overnacht was nog vrij in het noorden van Dar es Salaam en we moeten naar het zuidelijk deel. Onderdeel van de reis is ook nog dat we een veerboot moeten nemen die het noordelijke en zuidelijke deel van de stad met elkaar verbindt. Blijkbaar mag alleen de bestuurder van een auto in de auto blijven, dus wij stappen uit, kopen een kaartje voor 200 Shilling (nog geen 10 cent) en komen in het wachtgebied terecht. Dat is eigenlijk niet veel meer dan een kooi onder een dak, vol met mensen. Lang zijn we de enige blanken en de kooi stroomt steeds voller. We hebben onze tassen dus op de buik (de grote tassen liggen nog in de taxi). Dan worden we aangesproken door een man die zich voorstelt met de naam Boei. Het is niet een echte Afrikaan, maar echt blank is hij ook niet. Ik vertrouw het niet helemaal, dus houd me wat stil. Maar het blijkt dat hij zo'n twaalf jaar in Nederland heeft gewoond omdat hij met een Nederlandse was getrouwd. Ondanks dat hij nu al weer ruim dertig jaar in Tanzania woont, sprak hij nog verrassend goed Nederlands. We kletsen nog wat totdat de deuren van de kooi open gaan en iedereen zich een weg baant naar de veerboot. Ook op de boot zitten we weer bij Boei en kletsen we weer. Hij vind het zichtbaar leuk om met ons als Nederlandse reizigers te praten. We komen erachter dat hij 65 is en straatfotograaf is, waarbij hij toeristen op de foto zet.

Na een niet heel erg lang tochtje komen we aan de overkant en nemen we afscheid van Boei. Hij laat ons nog wel even zien waar we hem overdag vaak kunnen vinden, mochten we hem nog ergens voor nodig hebben. Altijd handig! Nog onder de indruk van deze ontmoeting stappen we weer in de taxi voor het laatste stukje naar de camping.

Tot zover dit verhaal. Onze belevenissen van de volgende tour schrijf ik later op ;)

Foto’s

3 Reacties

  1. Sven Post:
    27 november 2015
    Wat een avondturen.
    Van beesten bekijken tot vast zitten.
    Alles kan en mag met zo'n reis.
    Ik wens jullie nog een goede periode toe in Afrika.
  2. Rieneke:
    30 november 2015
    Hey!! Wat een heerlijke verhalen. Hier is het echt snert weer.. Hebben jullie een zonnestraaltje voor ons over?

    Groetjes
  3. Tjitze:
    30 november 2015
    Je maakt nog eens a wat mee. Altijd handig zo'n monteur, autoduwer, manusje van alles