Eilandhoppen in Thailand

Als we aanmeren bij de pier van Koh Phi Phi, loop ik naar binnen om m'n tas te pakken. Daar kom ik onverwacht Nicole weer tegen. Grappig hoor! We kletsen wat, maar dit keer hebben we niet hetzelfde hostel geboekt, dus gaan we beide een andere kant op. Het is naar mijn hostel toch iets verder lopen dan ik had verwacht, maar ja, het is niet anders.

Ingecheckt en wel koel ik eerst maar weer even af op de kamer met airco, voordat ik op pad ga om het stadje wat te gaan verkennen. Bij een van de kraampjes koop ik nog een Thai pancake met banaan en Nutella, want een lunch had ik ook nog niet gehad. Verderop koop ik nog weer een heerlijk verfrissende lemonshake, want die blijven toch wel erg lekker...

Als ik genoeg heb van het lopen, ga ik weer richting het hostel waar ik even lekker rustig aan doe. Ik was van plan om naar het uitzichtspunt op het eiland te lopen om de zonsondergang te zien, maar dat blijkt toch een stukje verder lopen dan ik dacht. Tegen de tijd dat de zon onder zou moeten zijn, ben ik er nog lang niet, dus keer ik maar weer om en ga ik naar het restaurantje dat ik eerder die middag had gezien voor wat avondeten. Ik ben de enige gast in het restaurant, meestal een slecht teken, maar het eten is gewoon goed, dus daar kan het volgens mij niet aan liggen...

In het hostel hang ik maar weer wat op de kamer rond en na een verfrissende douche is het tijd om te slapen. Ik slaap weer lekker uit voordat ik het dorpje weer in ga met een missie: een kort broekje en een kaart voor mem kopen. Als dat beide is gelukt, ga ik lopend op weg naar een van de stranden. De meeste mensen gaan met de boot naar andere stranden, maar naar mijn idee moet het ook prima te lopen zijn en bovendien vind ik de bootritjes maar prijzig. Het is een bijzonder warme (wat wil je ook midden op de dag), maar wel leuke wandeling waarbij ik ook nog door een straatje loop met veel dezelfde huizen en bijzonder aardige mensen.

Na ruim een uur lopen kom ik bij het strand aan. Er liggen veel boten van de snorkeltours en er zijn ook redelijk wat mensen op het eerste stuk van het strand, maar hoe verder ik loop, hoe rustiger het wordt. Op een steen in de schaduw koel ik weer wat af. Vanaf daar zie ik kleine schelpdiertjes bewegen, dus pak ik mn camera erbij, maak wat foto's en filmpjes en plaag ze een beetje. Ik loop nog wat verder het strand op voordat ik weer terugloop. Ondanks dat het zo warm is heb ik niet heel veel zin om te zwemmen, dus ga ik in de schaduw zitten. Een heel aantal boten zijn inmiddels weer vertrokken, dus het is ook weer een stuk rustiger.

Dit keer wil ik wel op tijd bij het uitzichtspunt zijn voor de zonsondergang, dus rond een uurtje of vier ga ik rustig aan die kant maar op. Als ik een keer boven ben is het nog wel steeds veel te vroeg, maar dan kan ik ook een mooi plekje uitzoeken, want er komen steeds meer en meer mensen. Genietend van weer een lemonshake, wacht ik af. Bijzonder spectaculair is de zonsondergang niet en heel veel goede foto's kan ik er ook niet van maken, omdat er helemaal op het laatst steeds mensen voor staan, maar het is niet anders. Zodra de zon onder is, ga ik weer naar beneden, want het is nog wel een eindje lopen en het wordt snel donker. Gelukkig kom ik op een gegeven moment bij een stuk dat wordt verlicht, dus dat scheelt.

Ondertussen ben ik ook weer op zoek naar eten en zo kom ik in een straatje waar veel eettentjes zitten en waar vooral veel Thaise mensen zitten te eten. Een goed teken, dus ik bestel noodlesoep.
Als het op is, ga ik weer terug naar het hostel, waar ik eerst maar weer ga douchen, om daarna nog wat op bed te luieren voordat het bedtijd is.

Ik slaap weer uit en ga weer het dorpje in, want het broekje dat ik heb gekocht blijkt toch echt wel veel te groot, dus ik ga eens kijken of ik hem nog kan ruilen. En dat is prima. Helaas is hetzelfde broekje er niet kleiner, dus zoek ik een andere kleur uit.
Omdat het de eerste dag zo goed was bevallen, neem ik weer een Thai pancake met banaan en Nutella bij hetzelfde kraampje als brunch. En nog steeds is het lekker :) Inmiddels ben ik de warmte een beetje zat, dus ga ik op de kamer zitten om te schrijven. Echt leuk om zo lang op de kamer te zitten is het niet, maar het is er wel lekker koel en het schrijven schiet ook mooi op, dus dat is wel weer fijn.

Later op de middag raak ik nog in gesprek met twee Duitse meiden die ook beide alleen aan het reizen zijn. We hebben een paar goede gesprekken over uiteenlopende dingen en we besluiten om met z'n drieen een plek op te zoeken waar we kunnen eten. We komen uit bij een restaurantje met lokale gerechten. Prima, want het Thaise eten is over het algemeen bijzonder goed te eten. Op de terugweg bestel ik nog een ijsje bij een tentje dat ik al een paar keer had gezien (en gehoord). We kijken toe hoe het ijs ter plekke nog wordt gemaakt. Ik ben helemaal vergeten om een filmpje te maken, het was denk ik te leuk om gewoon te kijken, maar als je graag wilt weten hoe het in zijn werk gaat, kijk dan vooral dit filmpje: https://youtu.be/Ybb57frsdKk

Weer maak ik van de ochtend gebruik om wat uit te slapen. Dit keer heb ik het ook eigenlijk wel nodig, want ik ben veel wakker geweest doordat het zo warm was. 's Ochtends blijkt ook waarom: een van de meiden had de airco wat hoger gezet, omdat ze niet weer opnieuw ziek wilde worden. Op zich geen probleem, maar 's nachts was het toch wel warm. Dus een van de andere meiden is nog uit bed gegaan om de airco weer wat lager te zetten, maar blijkbaar had ze in het donker niet het goede knopje te pakken, waardoor hij nu op 31 graden stond. Tja, dan is het ook niet heel gek dat je het warm krijgt... Nu met de airco weer wat lager, pak ik weer mijn tas in, check ik uit en zit ik nog even in de gemeenschappelijke ruimte voordat het om 11 uur tijd is om richting de boot te gaan lopen. Ik ben blij dat ik weer verder ga, want Koh Phi Phi is zeker een mooi eiland, maar voor mij is het er veel te toeristisch en dat heeft het eiland en ook de mensen naar mijn idee niet heel veel goeds gedaan.

Op de boot zoek ik dit keer een plekje binnen uit, want de vorige keer was ik buiten toch wat verbrand... Op een gegeven moment komt er iemand langs om te vragen of we nog vervoer nodig hebben op Koh Lanta. Ja, dat heb ik zeker, dus dat regel ik maar meteen bij haar. Fijn, want dan hoef ik dat zo niet meer uit te zoeken :) Ik krijg weer een sticker opgeplakt en als ik van de boot af kom, is er al snel iemand die me duidelijk maakt dat ik nog even moet wachten. Uiteindelijk stappen we met zo'n 7 mensen in een pick-up. Leaf House, mijn accommodatie, blijkt de eerste stop te zijn, dus dat is fijn.

Ik loop het laatste kleine stukje tot aan het guest house en word meteen welkom geheten. Hij laat me een paar kamers zien, maar met de goede prijzen is me al snel duidelijk dat ik voor de iets duurdere variant zal gaan: een bungalow met tweepersoons bed en een eigen badkamer. Heerlijk!

Als ik al mijn spullen weer op de kamer heb staan, ga ik eerst maar heel snel op zoek naar eten, want ik heb best wel heel erg trek. Ik loop bij het eerste de beste goed uitziende restaurant naar binnen en bestel een Massaman Curry. Ik krijg een goed bord vol en ondanks mijn trek en ondanks dat het bijzonder lekker is, heb ik moeite om het op te krijgen. Op de terugweg koop ik eerst nog maar weer een fles water.
Terug in mijn bungalow is het best wel heel erg warm, dus lijkt het strand me een betere plek om te zijn op dit moment. Ik kleed me om, smeer me in en ga op pad. Het strand is maar 200 meter verderop en het is er ook nog eens heel erg rustig. Ik vind een plekje in de schaduw met in een straal van zo'n 50 meter niemand anders. Eerst maar het water in om wat af te koelen. Maar zo koel is het water helemaal niet. Ach ja, nog wel altijd beter dan bezweet zijn...

Na zo'n twee uur heb ik toch echt wel weer genoeg van het strandliggen, dus loop ik weer terug. Toch wel heel fijn dat het zo dicht bij is... :) Ik spoel me even af onder de douche om daarna weer snel buiten te gaan zitten, waar er in ieder geval nog een klein briesje staat. Ik luier nog wat voordat ik maar eens op zoek ga naar eten. Dit keer loop ik weer terug naar de hoofdstraat, waar ik een Italiaans restaurant tegen kom. Het Italiaanse eten zelf is zoals gewoonlijk vrij duur, maar ze hebben ook Indische gerechten op het menu staan.
Terwijl ik op mijn eten zit te wachten speel ik met het meisje dat in het restaurant rond loopt. Verstaan doen we elkaar niet, maar handjeklap en gek doen kent geen taal... Als mijn eten komt, wordt ze terug geroepen, maar ondertussen kijkt ze zo nu en dan nog wel even om het hoekje. Het kaasnaanbrood met Chicken Massala blijkt een bijzonder goede keuze te zijn geweest, dus ik geniet! Zodra ik het op heb, is het meisje er weer. Op een gegeven maakt ze heel wat foto's met mijn telefoon, maar als ze foto's van andere gasten gaat maken stop ik de telefoon maar weer weg. Ik zit uiteindelijk zo'n twee uur in het restaurant voordat ik betaal en afscheid neem.

Terug bij de bungalow zit ik nog even buiten, maar als ik daar toch wel redelijk lek wordt geprikt, ga ik naar binnen, neem nog een douche en ga dan maar slapen. Vroeg in de ochtend lig ik nog een tijdje wakker, terwijl ik hoor en ruik hoe iemand verderop zijn afval verbrand. Gelukkig heb ik nog geen planning voor de ochtend, dus slaap ik wat uit om de gemiste slaap in te halen.
Voor het ontbijt loop ik dit keer richting het strand. Daar kom ik bij een klein kraampje uit waar een ouder vrouwtje eten staat te maken. Ik bestel rijstsoep (dat eten de Thai wel voor ontbijt), maar krijg uiteindelijk een kom soep en een bord rijst. Niet helemaal wat ik bedoelde, maar ja, het is eten. Ondertussen raak ik nog een beetje met de vrouw aan de praat, ook al gaat dat niet heel erg makkelijk. De rest van de ochtend besteed ik aan schrijven en relaxen. Als het me halverwege de middag bij de bungalows weer te warm wordt, verhuis ik weer naar het strand. En verder ziet de middag er redelijk hetzelfde uit als de vorige middag: zwemmen, strandliggen, terug in de bungalow afspoelen en weer buiten zitten.

Voor het avondeten ga ik op zoek naar een andere plek, omdat ik wil proberen iedere keer ergens anders te eten. De plek die ik uiteindelijk uitzoek, is niet zo heel bijzonder. De bediening is maar weinig vriendelijk en het eten is er ook niet bijzonder lekker. Hier kom ik dus zeker niet weer terug... Ik hang nog weer wat rond voor en in de bungalow en dan is het alweer tijd om te slapen.

Al ontbijt heb ik vandaag een gesneden ananas en die zijn lekker hier! Terwijl ik het opeet, loop ik richting de hoofdstraat om de buurt wat te gaan verkennen. Bij een klusmarkt zie ik een stuk of wat fietsen staan die ze blijkbaar ook verhuren. Dus even later fiets ik terug naar mijn bungalow om wat geschiktere kleren aan te doen. Ik smeer me in en ga op pad.

In het dorpje bij de pier zijn allerlei kleine winkeltjes te vinden. Bij een electronicawinkeltje stap ik af, want ik wil nog steeds graag een toetsenbordje hebben voor bij mijn tablet, want dat zal het schrijven een stuk makkelijker en sneller maken. Ik kijk wat rond, maar zie ze niet echt. Als ik er naar vraag, zegt hij, die heb ik wel! En ergens helemaal bovenin hangt inderdaad een toetsenbordje. Hij ziet er goed uit, dus neem ik hem mee. Ik fiets nog wat verder langs de oostkant van het eiland. Op een gegeven moment tijdens het schakelen loopt de ketting eraf, dus maar in de berm en er maar weer om leggen. Het voordeel met een fiets met versnellingen en derailleur is dat dat gelukkig niet al te moelijk is, maar vieze handen krijg je wel. Echt iets om dat mee schoon te krijgen heb ik niet, dus ik veeg het wat af in het gras en ga weer verder. Ik neem de eerste weg weer terug naar de andere kant van het eiland, maar ja, die iets iets heuvelachtiger dan het stuk dat ik tot nu toe heb gedaan en het is inmiddels behoorlijk warm, dus ik moet zo nu en dan echt even een pauze nemen om af te koelen en te drinken.

Als ik weer aan de westkant van het eiland ben, ga ik eerst maar weer op zoek naar wat eten, want het is allang lunchtijd geweest en door die inspanning heb ik best wel weer trek gekregen. Ik kom uiteindelijk bij Lym's uit. Een strandtent met behoorlijk duur, maar wel goed eten. De rest van de middag maak ik bij Lym's nog gebruik van de ligbedden in de schaduw. Zo nu en dan even zwemmen en verder vooral relaxen.

Rond 4 uur ga ik maar weer richting mijn bungalow. Tegen de tijd dat de zon onder gaat, zoek ik een restaurant op bij het strand, bestel een cocktail en geniet van de ondergaande zon. Ik bestel toch ook nog maar een pizza hier, want ik moet toch ergens eten.
Ik ben net weer terug bij de bungalow als de eigenaresse van het guesthouse naar me toe komt met de vraag waar ik heen ga. Eh, nergens, ik kom net terug van het strand waar ik heb gegeten. Of ik wil aanschuiven bij de familie BBQ. Ik wil niet onbeleefd zijn en het klinkt ook best gezellig, dus loop ik mee. Er staat vis op tafel, er komen garnalen bij en even later ook inktvis. Dat laatst trekt mij niet zo, maar ik vind dat ik het toch maar moet proberen. Smerig is het niet, maar bijzonder is het ook niet omdat ik vooral het verbrandde proef. Ik houd het dan ook maar bij een stukje. Ik raak wat aan de praat met de eigenaresse en een paar anderen die allemaal bijzonder nieuwsgierig zijn naar wie ik nu eigenlijk ben. Even later schuift er ook nog een Duits meisje, Janna, aan en we worden beide uitgenodigd om mee te gaan naar het openingsfeest op de brug tussen de twee grootste eilanden in de Koh Lanta-groep. Prima! Dus rond een uurtje of half 11 stappen we in de auto: de eigenaresse, haar twee zoons en Janna en ik. Het is een drukte van jewelste op de brug met muziek en iets van toespraken. Als de eigenaresse bekenden ziet, gaan wij met z'n vieren in de buurt van het podium met muziek zitten. Ondanks het gebrekkige Engels kletsen en ouwehoeren we heel wat af: het is gezellig! Rond middernacht wordt er nog vuurwerk afgestoken. Niet heel veel later lopen we weer terug naar de auto.

Ik zit nog eventjes na met beide mannen, maar wil dan toch ook wel heel graag richting mijn bungalow, omdat ik mem nog graag een wil bellen voor haar verjaardag. Maar ja, zoals dat gaat bij ons: dat is niet eventjes XD Het is dus uiteindelijk pas behoorlijk laat voordat ik in mijn bedje lig.

In de ochtend moet ik dit keer wel vroeg op, omdat ik weer een snorkeltour ga doen, maar eerst moet ik de fiets nog weer terugbrengen. De pick-up voor de tour is uiteindelijk nog best wel wat later dan de bedoeling was. Jammer, want dan had ik dus ook langer kunnen slapen... Tja, niks aan te doen. Ik krijg nog wel een hot chocolate van Jack (een van de twee zoons) in de morgen, dus dat helpt me nog een beetje wakker te blijven na een korte nacht.

In de auto zit alleen nog een ander Braziliaans meisje, maar ik vermoed dat er nog wel meer mensen zullen zijn. En ja hoor, als we bij de pier van Old Town aankomen, staan er inderdaad nog een stuk of wat andere mensen te wachten. Ik zie het pas als ze me aanspreekt, maar een van hen is een van de twee Duitse meiden die ik op Koh Phi Phi had ontmoet. Grappig hoe je elkaar soms onverwacht weer tegen komt.
We lopen naar de boot en gaan op pad. We hebben dit keer twee snorkelspots, maar zo bijzonder als in Koh Tao is het bij lange na niet, omdat er vooral veel minder koraal is. Wel zie ik nog iets dat lijkt op een slang, maar ik vermoed op dat moment dat het een soort aal is. Later zal ik erachter komen dat het toch echt een van de giftigste slangen is in Zuid-Oost Azie. Blij dat ik dat op dat moment niet wist... Wat wel heel leuk is, is dat we op een gegeven moment bij een grot van de boot springen. Je kunt eigenlijk alleen zwemmend door de grot heen en komt aan de andere kant van de tunnel uit bij een soort gat midden in het eiland met een strandje en regenwoud. Dit is toch wel een hele bijzondere ervaring hoor!
En dan is het alweer tijd voor de laatste stop: de lunchstop bij een resort op het strand. Het water is hier bijzonder blauw en met de typische boten bij het witte strand en de bijzondere eilandjes in de verte is dit toch wel een van de beste plekken waar ik mijn lunch heb gegeten de afgelopen maanden...

Aan het einde van de middag kom ik weer terug bij mijn bungalow. Zin om te zwemmen heb ik niet meer echt, maar ik wil me wel weer heel graag afspoelen, waarna ik weer buiten ga zitten om op te drogen.
Ik heb afgesproken om samen met Janna te gaan eten vanavond, dus we zoeken een leuk restaurant op aan het strand. De man die ons bedient is bijzonder vrolijk en enthousiast en we ouwehoeren dan ook een beetje met hem. We besluiten uiteindelijk om toch ook nog maar een ijsje te nemen, want die zien er wel bijzonder goed uit en hij heeft ons verzekerd dat ze er ook echt zo uitzien als op het plaatje. En hij stelt ons niet teleur: het ziet er uiteindelijk bijzonder goed uit en het is ook echt lekker :)

Terug bij Leaf House zoek ik meteen mijn kamer maar op, maar ik hang nog even wat rond voordat ik uiteindelijk ga slapen.

De volgende dag probeer ik eindelijk mijn toetsenbordje eens uit en het is al snel duidelijk: dit werkt toch echt wel tien keer sneller dan zonder! Ok, misschien ietsje minder, maar het scheelt wel degelijk! Ik maak dan ook goede vooruitgang in de ochtend.
Voor mijn lunch ga ik maar weer naar het oude vrouwtje bij het strand en bestel bij haar een Pad Thai. En die kan ze goed maken hoor! Met een volle maag ga ik daarna maar weer richting het strand, want het is inmiddels weer te warm geworden bij de bungalows. En de rest van de middag ziet er weer redelijk hetzelfde uit als de eerdere twee strandmiddagen.

Aan het begin van de avond bel ik nog weer even met Mathijs, dat blijft toch fijn hoor... Ondertussen wacht ik ook nog wat op Janna, met wie ik misschien weer samen zou gaan eten. Maar als ik haar na zevenen nog niet heb gezien, ga ik zelf maar weer op pad. Ik ga terug naar Mr. Wee om nog een keer dat lekkere naanbrood met chicken massala te kunnen eten. Het meisje is er ook weer, maar ze is dit keer een heel stuk verlegener, dus echt spelen wordt het niet en dus ben ik ook wer veel sneller terug dan de vorige keer.

Als ik terug kom, zitten Jack en Jack (een andere gast) nog wat te drinken en ze vragen mij of ik er ook bij kom zitten. Prima, dus ik krijg ook rum ingeschonken. Jack, de andere gast, gaat er alleen snel vandoor, omdat hij graag een voetbalwedstrijd wil zien. Dus blijven we met z'n tweeën over. Het is gezellig, maar ik blijf ook niet heel erg lang meer zitten, want ik wil graag niet te laat slapen.

De volgende dag is het na vijf nachten toch echt weer tijd om de tas te pakken en op te gaan naar het volgende en laatste Thaise eiland: Koh Lipe. Na een onbijtje neem ik afscheid van de mensen bij Leaf House en wordt ik opgepikt en naar de boot gebracht. De boottocht duurt uiteindelijk veel en veel langer dan ik had gedacht, waardoor ik na zo'n 7 uur op de boot (met tussenstops) pas rond 5 uur op Koh Lipe aankom. Daar ontdek ik al snel dat ook dit eiland weer bijzonder toeristisch is en ook nog eens relatief heel erg duur. Ik betaal hier voor mijn bed op de slaapzaal bijna twee keer zo veel als wat ik op andere plekken heb gedaan, terwijl het er op die andere beter uitzag dan hier...

Als het weer tijd is om te eten, zoek ik een restaurantje op, maar ook daar is alles, zelfs de Thaise gerechten, veel duurder dan op andere plekken. Ik zit al lekker te eten als het Thaise meisje en de Duitse man die eerder op de boot naast me waren komen zitten binnen komen lopen. Ze nodigen me uit om bij hen aan tafel te komen zitten, dus ik verhuis. Het is een bijzonder stel. Of nou ja, ik weet eigenlijk niet zo goed of ik dit echt wel een stel kan noemen, maar het lijkt erop dat zij voor het geld gaat en hij voor de seks. Of zo komt het op mij over in ieder geval. Ik ben dan ook ergens wel blij dat het op is en we kunnen betalen om daarna weer beide onze eigen kant op te gaan.

Ik ben vanavond alleen op de slaapzaal, dus dat is wel lekker. Heel goed slapen en zeker uitslapen doe ik alleen niet, want het is behoorlijk warm op de kamer en het wil 's nachts ook maar heel slecht afkoelen. Ik ga eerst maar eens op zoek naar een ontbijtje, waarna ik wat in het dorpje rondloop. Ik vind het niet heel veel aan, dus ga ik maar weer terug naar het hostel, waar ik een bootticket naar Langkawi regel. De tijd daarna gebruik ik om weer te schrijven, want ik ben nog steeds een eind achter...
Richting het einde van de middag besluit ik om naar Sunset Beach te lopen om toch nog iets te kunnen doen. Het is een mooi strand, maar helaas gaat de zonsondergang grontendeels schuil achter het beetje bewolking dat is ontstaan. Zodra de zon onder is ga ik weer terug richting het hostel en zoek ik weer wat te eten. Ik vind nu een lokaal tentje waar de gerechten wel redelijk normaal zijn geprijst.

Deze avond ben ik niet meer alleen op de kamer, dus helaas is het nog warmer dan de avond ervoor. We slapen met de deur open, in de hoop dat dat nog een beetje helpt, maar wat het mij vooral brengt zijn heel veel muggenbeten, maar ja, het is niet anders.
Ik ben blij als ik de volgende dag mijn tas in kan pakken en uit mag checken. Ik loop naar het kantoortje van de bootmaatschappij aan het strand. Ik check eerst in voor de boot, waarna ik naar het kantoortje ernaast moet om mijn paspoort in te leveren. Langkawi is namelijk een Maleisisch eiland en dus moet ik een exit-stempel voor Thailand hebben en om te voorkomen dat je daarna weer Thailand in gaat, nemen ze je paspoort in totdat je op de boot zit. Begrijpelijk, maar toch voelt het een beetje vreemd...

Het duurt nog een tijdje voordat we ons moeten melden om de boot op te gaan, dus drink ik nog wat warme chocolademelk in het cafetje ernaast, totdat we worden opgeroepen. Eerst worden we weer naar het ponton gevaren, waarna we op de boot stappen die ons naar Langkawi brengt. We zijn net onderweg als een tas met alle paspoorten wordt omgekeerd en iedereen zijn of haar paspoort probeert op te sporen. Mijne zit er gelukkig gewoon tussen en het voelt goed om hem weer in handen te hebben.
Het duurt niet heel lang voordat ik Langkawi in zicht krijg: het is dus weer tijd om een nieuw land te ontdekken! Mijn tweede Aziatische land. Ik vraag me op de boot nog even af hoe het anders zal zijn dan Thailand en hoe het zal zijn als mem me morgen op komt zoeken. Ik zal het zien!